Plaats van macht. Sint-Maartensklooster in Gnadenwald

Het is duidelijk dat St Martin in Gnadenwald is gekozen als een van onze krachtplekken. Als je daar aankomt, voel je al de speciale uitstraling van deze plek. Eerst en vooral is St Martin's een plaats van ontspanning - zowel fysiek als spiritueel. In onze snel veranderende tijden is "tot rust komen" uiterst belangrijk. Het Kretenzische of klassieke stenen labyrint links onder het klooster symboliseert de menselijke reis door het leven; labyrinten komen al meer dan 5000 jaar voor in vele culturen en worden gevormd door de behoefte aan innerlijke rust en een gevoel van thuis.

Op de plek van het huidige klooster zou al in de 11e eeuw een jachtslot met een kapel ter ere van Sint-Maarten hebben gestaan. De eerste schriftelijke vermelding is in 1337 in een testament van de Tiroolse hofmeester Heinrich von Rottenburg. Een tweede vermelding werd gemaakt in 1382 en rond dezelfde tijd, of niet lang daarna, werd hier een kluizenaarshut gesticht, bewoond door twee bosbroeders.

De dochter Magdalena Getzner van de rijke Hallburger Jörg Perl trad in 1486 samen met haar dochter in het klooster St. Magdalena in Halltal in. Dit was mogelijk omdat haar vader een jaarlijkse donatie deed aan het klooster van de heilige Magdalena. De dochter van Magdalena Getzner, die ook Magdalena heette, had gezondheidsproblemen, waarschijnlijk een geestelijke handicap, en daarom kreeg ze toestemming van de bisschop om het klooster van St Magdalena te verlaten en zich op een gezonde plek in religieuze kleding te vestigen. Magdalena Getzner en haar dochter kozen nu Sint-Maarten in Gnadenwald als hun nieuwe woonplaats. Dit is gedocumenteerd in een document uit 1497 uit het parochiearchief van Baumkirchen. Enkele zusters gingen ook met hen mee naar St. Martin, zodat daar een klooster werd opgericht, waarvan Magdalena Getzner de Oude de overste werd.
Op 7 oktober 1520 brandde het Augustijner klooster in St. Martin in Gnadenwald af. De 30 nonnen zochten hun toevlucht in het St. De 30 nonnen vonden onderdak in de kapelanie van St. Salvator in Hall en bleven daar tot 1566.

De tijd van de Boerenoorlogen en de Reformatie was niet de tijd om afgebrande kloosters te herbouwen. De ruïnes van St Martin's, waarvan de gotische ramen en steunberen nog steeds getuigen van het oude gebouw, stonden meer dan 100 jaar verlaten in het bos. Pas de hallenpriester Christof Wenig begon met de wederopbouw van de afgebrande ruïnes en richtte een "Klösterle" op voor een coöperatie van gelijkgestemden.
In 1826 werd de hele kerk gerenoveerd en in 1836 kreeg de kerk een nieuw hoofdaltaar met een altaarstuk dat waarschijnlijk van Arnold Schöpf was. De fresco's van Milldorfer bleven.
In de Nazarener jaren kreeg het klooster zijn kerststal met figuren van meer dan 80 cm hoog.
In 1935 namen de zusters Tertiarissen uit Hall hun intrek in de cellen, die zo lang verlaten waren geweest, en runden hier vanaf 1939 een pension. Vooral voor pelgrims was dit een waardevolle plek om te stoppen en uit te rusten tijdens hun wandeltocht. Helaas is de verhuur in 2019 stopgezet en wonen de zusters Tertiarissen niet meer in het klooster.

Het hele gebied rond St. Martin is prachtig om te verkennen tijdens wandelingen of trektochten. Afwisseling is gegarandeerd, want of je nu liever rustig over het zonneplateau wandelt of de hoogte in wilt: alles is mogelijk vanuit St. Tussen het klooster St. Martin en St. Michael in Gnadenwald loopt het themapad Boompad. Inheemse bomen en struiken worden gepresenteerd op 14 stations langs de gezellige bosrand. Het bezinningspad, dat in westelijke richting tot aan de brug Walderbrücke loopt, is met zijn negen stations gebaseerd op de woorden van de "zaligsprekingen" van Jezus. Ze zorgen ervoor dat we even stilstaan en nadenken. De bezinningsweg maakt ook deel uit van de Tiroolse Jakobusweg, de oude pelgrimsroute naar het veronderstelde graf van de heilige Jakobus de Oudere in Santiago de Compostela in Noordwest-Spanje. De Jakobusroute in Tirol bestaat uit twee hoofdroutes die naar het westen leiden.
Iets verder weg van St. Martin, maar zeker het vermelden waard omdat het ook op de Tiroolse Jakobusroute ligt, is het bedevaartsoord Maria Lariks. De bedevaart daar gaat terug tot de 17e eeuw. Water, waarvan wordt gezegd dat het geneeskrachtige eigenschappen heeft, stroomt uit een prachtige fontein naast de kerk.

Er zijn twee plaatsen in de buurt waar je kunt stoppen voor een verfrissing tijdens of na je wandeling. Er is het Alpenhotel Speckbacherhof direct naast het klooster en de Martinsstuben verder naar het oosten.

Wintersportliefhebbers komen aan hun trekken met langlaufen, rodelen, sneeuwschoenwandelen of winterwandelen. Op het prachtige zonnige Gnadenwaldplateau ligt een klassieke loipe van bijna 16 km en een skatingloipe van bijna 7 km, die altijd perfect geprepareerd zijn. Van maandag tot en met donderdag is de loipe tot 19.30 uur verlicht.
De rodelbaan is bijzonder geschikt voor gezinnen, omdat hij niet erg lang is. Het Karwendelgebergte laat zich in de winter van een heel andere kant zien. Sneeuwschoenwandelingen naar de Hinterhornalm of wandelingen naar Maria Lariks zijn in het koude jaargetijde bijzonder sfeervol.