Plaats van macht. Kasteelruïnes en Romedikirchl kerk in Thaur

De idyllische Romedikirchl kerk troont boven het dorp Thaur, niet ver daarvandaan liggen de kasteelruïnes. Ze liggen in het natuurpark Karwendel. Beide zijn bereikbaar via talrijke wandelpaden. Je kunt bijvoorbeeld direct van de parochiekerk van Maria Hemelvaart in Thaur via de steile kruisweg met zijn grotten en romantische boog naar de kleine Romediuskerk op 793 meter boven zeeniveau wandelen.

Kortere paden leiden vanaf de parkeerplaats Thaurer Alm (Langgasse) via de Adolf-Pichler-Weg eerst naar de ruïnes van Thaurer Burg en dan verder naar Romediwirt en het Schlosskirchl. Vanaf de parkeerplaats Thaurer Stollen in Kapons loopt ook een wandelpad omhoog. Het is het roepingenpad, dat in 2007 werd aangelegd. De pilaren zijn ontworpen door Paul Haider en in beton gegoten door Fritz Lekar. De reliëfversiering is gemaakt door de Absam-kunstenaar Siegfried Obleitner. Op de reliëfs staan Christus als de Goede Herder, Maria de Moeder van God, de heilige apostelen Petrus en Paulus en de heilige Romedius afgebeeld. Elke eerste woensdag van de maand (mei-oktober) is er een processie gevolgd door een mis in het kasteel.

Als je eenmaal de top hebt bereikt, besef je al snel waarom we deze plek als een van onze krachtplaatsen hebben gekozen. Spiritualiteit, geschiedenis en culinaire hoogstandjes zijn zelden zo nauw met elkaar verweven als op dit prachtige uitkijkpunt.

De moderne maar traditionele Romediwirt ligt direct naast de bezienswaardigheid van Thaur, de Romedikirchl. Het werd heropend in 2018. De architectuur is in de vorm van een Widum, zodat het harmonieus past naast het kerkje. De eetzaal is licht ingericht met natuurlijke materialen.

Verse, seizoensgebonden producten uit de moestuin van Thaurer of uit Tirol en Oostenrijk in uitstekende kwaliteit staan centraal in de keuken.
De Romediwirt is ook ideaal voor allerlei soorten feesten. Daarnaast zijn er altijd hoogtepunten zoals het zaterdagse brunchbuffet of barbecues in de zomer!

Deze bijzondere tentoonstelling op de bovenverdieping van het Romediwirt is gewijd aan de geschiedenis van het dorp Thaur en zijn huidige bewoners - de uilen van de Karwendel. Het project werd in 2018 samen met de vereniging Chronos in Thaur, het natuurpark Karwendel en de gemeente gerealiseerd. Het is een overzicht van 6000 jaar bewoningsgeschiedenis.

Zodra je binnenkomt, word je begroet door een boog met vele kleuren. De ongeveer 200 lagen vertegenwoordigen de vele generaties die in de loop van 6000 jaar bewoningsgeschiedenis hun sporen hebben achtergelaten op verschillende locaties in de gemeente. De kleuren en dieptes van de vitrines komen overeen met de ouderdom van de vondsten: prehistorische pijlpunten en sieradenkralen zijn donkerblauw en diep verborgen, Ottoniaanse kruisboogbouten zijn geel, de geschiedenis van het kasteel van Thaur in de Middeleeuwen wordt weergegeven in rijk groen en Romedius, de beschermheilige van de kerk op de kasteelheuvel, wordt weergegeven in rood-oranje.

In dit gebied kunnen vier soorten uilen worden waargenomen; ze worden tentoongesteld als dierexemplaren, maar ook met eieren en braakballen. Er is ook een onderhoudende film over de eerste nederzetting en de daaropvolgende geschiedenis.

Openingstijden en contact
De tentoonstelling is geopend tijdens de openingstijden van Romediwirt Thaur.

rondomThaur
Romediwirt, 1e verdieping
Schlossgasse 17 in Thaur

Rondleidingen op aanvraag bij Josef Bertsch +43 650 3161570, josef.bertsch@gmail.com

Hoe er te komen
Geen directe toegang mogelijk! Gebruik de parkeerplaatsen bij Thaurer Almweg of Thaurer Stollen.

Thaur was al vroeg bewoond, zoals blijkt uit het grote aantal prehistorische artefacten. Vooral in het gebied boven Thaur, d.w.z. rond de kerk en de ruïnes, zijn veel Romaanse namen bewaard gebleven, terwijl ze in het lager gelegen deel van het dorp werden vervangen door Beierse namen. De dorpsnaam Thaur zelf is taalkundig nog niet volledig geanalyseerd. Een mogelijkheid zou het alpiene woord taur zijn, dat "opzwellende grond" of vervolgens "sterk afwaterende heuvel" betekent. Dit zou precies de locatie van Thaur op de grote alluviale kegel van de Langenbach beschrijven. Een duidelijke verklaring van de naam is echter nog niet mogelijk en wacht op nieuwe, verdere bevindingen uit de taalkunde.

Het dorp wordt al in 827 voor het eerst in documenten genoemd. Het was al vroeg een bloeiende plaats, wat waarschijnlijk te danken is aan de zoutbronnen. De zoutwerken waren waarschijnlijk gevestigd in Thaur tot 1270, toen ze werden verplaatst naar Hall i.T.. Het is ook denkbaar dat de documenten waarin naar de zoutziederij wordt verwezen, niet naar het dorp verwijzen, maar naar het gerechtshof van Thaur, dat in het kasteel van Thaur was gevestigd en het gebied van Mühlau tot Vomperbach bestreek, totdat het in 1830 werd samengevoegd met het gemeentelijke gerechtshof van Hall.

Het wapen van Thaur herinnert aan het kasteel en het hof van Thaur en werd in 1983 toegekend door de Tiroolse deelstaatregering, maar werd al in de 18e eeuw als zegel gebruikt.

Bron: Thaur dorpsboek

In bijna geen enkel ander Tirools dorp wonen zoveel mensen met de voornaam Romedius als in Thaur. De heilige Romedius wordt op 15 januari waardig en plechtig gevierd.

De legende
Volgens de legende kwam de heilige Romedius uit de adellijke en rijke familie van de graven van Thaur en werd hij in de vierde eeuw na Christus geboren in het gelijknamige kasteel. Als jonge man voelde hij zich al meer aangetrokken tot God dan tot aardse dingen; hij bracht vele uren biddend door in een nabijgelegen rotsgrot. Boven deze grot bouwde hij een kleine kapel gewijd aan Sint Pieter, die later werd verbouwd tot de huidige kasteelkerk.
Daar had hij aan Jezus Christus gezworen afstand te doen van alle aardse genoegens en rijkdom en een leven te leiden dat gericht was op de schatten van het hiernamaals. Hij gaf zijn bezittingen weg aan de armen en ging op pelgrimstocht naar onder andere Rome, de paus en de graven van de apostelen. Onderweg stopte hij in Trento, waar de heilige Vigilius bisschop was. Deze keurde zijn godvruchtige streven goed en gaf hem zijn zegen. Diep onder de indruk van zijn ontmoetingen met de paus en de graven van de apostelen, keerde Romedius terug naar Trente. Vanaf dat moment bracht hij zijn leven door als kluizenaar op de Nonsberg, waar hij een kleine kerk bouwde.
Romedius, die al op hoge leeftijd was, wilde de heilige Vigilius voor zijn dood nog één keer zien en zijn bisschoppelijke zegen ontvangen. Toen ze het paardje van de kluizenaar uit de wei gingen halen, ontdekten ze dat het aan stukken was gescheurd door een beer. Ondanks zijn angst liet Romedius de beer een hoofdstel omdoen en hij was zo goed als een lammetje. Onder grote verbazing en blijdschap reed Romedius de beer naar de stad Trento en verrichtte enkele wonderbaarlijke genezingen.
Na een paar dagen bij Vigilius te hebben doorgebracht, die hij zeer bewonderde, keerde Romedius met zijn beer terug naar de kluizenarij, waar hij kort daarna stierf. Hij vond zijn laatste rustplaats in de kapel die hij op de heuvel had gebouwd.

Tot zover de legende. De figuur van de historische Romedius is nog steeds het onderwerp van spannend, zij het soms controversieel, onderzoek.

Bron: Thaurer Dorfbuch, Christoph Haidacher