Bergkristal van de Tuxer Alpen. Kristal wandeling

De oude Grieken noemden bergkristal "krystallos", wat "ijs" betekent. Ze geloofden dat het bestond uit zuiver, bevroren bronwater dat nooit ontdooide. Deze misvatting bleef bestaan tot in de Middeleeuwen. Tegenwoordig weten we dat het uit siliciumdioxide bestaat. Dit doet echter niets af aan de fascinatie: zonder onzuiverheden ziet het er echt uit als helder ijs.

Het is dus geen wonder dat het kristalheldere bergkristal ook voor de oude Romeinen een symbool van verlichting, bescherming en genezing was.

Veel Indianen beschouwden bergkristal als heilig; ze droegen het als amulet om zichzelf te beschermen tegen kwade krachten. Voor boeddhisten heeft bergkristal altijd meditaties en andere religieuze rituelen begeleid.

Vandaag de dag wordt bergkristal beschouwd als een universeel toepasbare steen met helende eigenschappen, ook al zijn deze niet wetenschappelijk erkend. Er wordt gezegd dat het helpt energie te geven, pijn te verlichten en het afweersysteem van het lichaam te versterken.

Eén ding is zeker: bergkristallen zijn prachtige sieraden. Als ze in facetten worden geslepen, lijken ze bijna op een fonkelende diamant.

Omdat bergkristal al snel grote populariteit genoot buiten de Zillertaler en Tuxer regio's, is de kwartsspleet op de Riepenkar volgens de wetenschapper waarschijnlijk een knooppunt geworden voor handel naar het noorden en zuiden. Op basis van andere vindplaatsen in de vorm van kampen van jagers uit de steentijd kan een "bergkristalroute", de route van deze ruilhandel, worden getraceerd.

Omdat het bergkristal Tux in onze regio veel voorkomt, zijn er twee kristalwandelingen aan gewijd: de kristalwandeling "Lizumer Zirbenweg" en de kristalwandeling "Volderwildbad-Largozalm". Op beide eindpunten is een stempelplaats.